Het lichaam reageert later

Mijn cliënte belt me een uur voor de afspraak op. Ze is grieperig, moe, slecht geslapen. Ze voelt zich al weken niet goed. Er speelt van alles. Ze vraagt aan mij of het dan wel goed is om te komen, want na de sessie heeft ze altijd minder energie. Ik vraag haar of ze denkt dat ze het aan kan, als ze zich nu al zo moe voelt. Haar antwoord is nee.

We maken een afspraak voor de week erop.

De ochtend van de afspraak staat er een energiek mens voor de deur. Ze maakt een vrolijke en opgeruimde indruk. Ik ben aangenaam verrast. Ik vraag haar hoe het met haar gaat. Heel goed is het antwoord. Het griepje heeft vijf dagen geduurd, maar ze voelt zich nu prima. Op de vraag wat ze in wil brengen van de afgelopen weken, toen ze zich niet goed voelde, is het antwoord: “Nou niets eigenlijk, het loopt allemaal prima, ik heb achterstanden weggewerkt, ik heb mijn administratie anders ingericht waardoor ik nu veel meer overzicht heb. Ik heb er veel meer controle over. Dat geeft mij rust. En thuis met mijn partner en kinderen loopt het daardoor ook heel goed”.

Ik vraag haar of ze haar probleem “ik schiet te kort” wil herhalen en of dat in de afgelopen weken, toe ze zich zo moe voelde, ook heeft voorgedaan. Op die vraag antwoordt ze: “maar dat voel ik helemaal niet meer zo, het loopt allemaal goed”.

Ik stel nog een aantal vragen over de afgelopen weken, toen ze zich niet goed voelde. Maar er zit niks, alle onrust en spanning waarmee ze de eerste keer bij mij kwam, is helemaal weg. Ze zegt verbaasd: “Het lijkt wel of met de griep alle problemen zijn verdwenen.”

Deze constatering verrast haar. Mij niet.

Twee en een halve maand geleden had ik met haar de intake.  Haar probleem: ze had geen overzicht over haar leven en haar bedrijf. Alles groeide haar boven het hoofd. Ze vond dat ze te kort schoot, dat ze niet goed genoeg was. De spanning zat vooral op ‘ik schiet tekort’ en ze had veel momenten in haar leven waarbij dat aan de orde was, onder andere het krijgen van kinderen wat niet op natuurlijke wijze lukte, het opheffen van het bedrijf dat ze van haar ouders had overgenomen, omdat ze het niet rendabel kon krijgen, het opzetten van haar nieuwe bedrijf wat wel goed liep, maar waar de vele werkzaamheden haar boven het hoofd groeiden, de relatie met haar partner, waartegen ze zich afzette als die haar wilde corrigeren.  In de drie weken na de intake heb ik twee sessies met haar gedaan. In deze sessies kwam er veel naar boven en ze heeft veel door kunnen werken. Het maakte allemaal diepe indruk op haar. De daar op volgende afspraak stond voor drie weken later gepland. Deze heeft ze een paar keer moeten verzetten, de eerste keer omdat het te druk was met het werk, en de tweede keer omdat ze zich grieperig voelde. Al met al zaten er 6 weken tussen. En in die periode heeft haar herstel zich doorgezet. Eerst is ze hard aan de slag gegaan om allerlei maatregelen te nemen om haar bedrijf weer op de rails te zetten; daardoor ze grip kreeg op de zaak en haar leven. Na die geestelijke inspanningen ging haar lichaam reageren en opruimen. En dit is precies zoals het werkt.

Nu we er over praten begrijpt ze opeens dat haar harde werken een reactie was op de sessies. Dingen die ze lang had laten liggen zijn opgepakt. Ze gaf daarmee uitvoering aan haar verlangen om overzicht en controle te krijgen op haar werk en haar gezin. En de griep was een uiting van haar lichaam om alle opgekropte spanning te ontladen. Dat had haar goed gedaan. In plaats van dat ze nog dagen moest bijkomen van de griep, zoals meestal het geval is, voelt ze zich goed, blij, energiek, opgeruimd. En ‘ik schiet tekort’ kan ze zich niet meer voorstellen. We drinken nog een kop koffie en ronden de therapie af.