Een eeuwigdurende last

Mijn cliënt sleept al sinds de jeugd zwaarte met zich mee. De benen willen niet. De energie stroomt niet, het voelt zwaar aan en het is pijnlijk.De behandeling is erop gericht om erachter te komen waarmee de zwaarte verbonden is.

In de sessie komen we terecht in een vorig leven, waarin cliënt een zeer hoge functionaris is. Deze benijdenswaardige positie heeft hij bereikt door hard te werken. In dat leven was hij een goede strijder en beschikte over een sterk en atletisch lichaam. Hij was vooral trots op zijn benen, waarmee hij in staat was één te zijn met zijn paard. De strijder beschikte ook over kwaliteiten als strategisch en tactisch inzicht waarmee hij in het gevecht met de tegenstander zijn medestrijders voor de ondergang kon behoeden. De strijder werd tot zijn grote voldoening na al zijn heldendaden en overwinningen tot troonopvolger geslagen. Daar had hij zijn hele leven naar gestreefd.

Hij hoefde niet meer te vechten. Zijn taken veranderden. Hij werd rechtspreker. Dat hield in: dieven veroordelen, ook al stalen zij uit armoe en voor hun hongerende kinderen, hij liet zich niet vermurwen. Hij verachtte deze mensen, liet ze ketenen en in de kooi gooien, zodat ze als vermaak konden dienen in gevechten tot de dood erop volgde.

De troonopvolger komt eindelijk op de troon. Hij hoeft niets meer te doen. Alles wordt op een presenteerblaadje aangereikt, eten, drinken, veel vrouwen, en wee degene die niet hard genoeg loopt. Hij komt tot het besef dat de zo door hem gewenste positie een keerzijde heeft. Hij heeft geen vrienden meer, hij verveelt zich. Er is niets meer om naar te streven, er is niets meer wat hem plezier geeft. Het leven is saai, iedereen is bang voor hem en niemand bekommert zich om hem. Als hij ziek wordt is iedereen blij dat hij doodgaat.

Tijdens het sterven realiseert hij zich dat zijn prachtige, sterke benen in de loop van de tijd traag en nutteloos zijn geworden. Zijn atletische lichaam is veranderd in een zware, vormeloze homp. Hij is ziek. Het leven op de hoogste positie heeft niet gebracht wat hij zich ervan had voorgesteld. Bovendien realiseert hij zich dat hij zijn onvrede heeft afgereageerd op mensen die het minder hadden dan hij en waarvoor hij niets heeft gedaan om hun omstandigheden te verbeteren.

Hij heeft spijt van al zijn wrede daden en van alle doden die hij op zijn geweten heeft. De schuld is vast gaan zitten als een eeuwige last, die hij met zich mee moet dragen om te boeten voor alles wat hij in dat leven heeft aangericht.

In de sessie blijkt dat deze last heel moeilijk is los te laten. Spijt en schuld erkennen is één, maar loslaten lukt niet. Ik vraag de strijder energetisch contact te maken met de mensen die door zijn toedoen zijn dood gemaakt. Hij spreekt zijn spijt en zijn schuld uit. De geketenden spreken uit dat hij zichzelf alleen maar kan bevrijden als hij hen eerst van hun ketens bevrijdt. De strijder maakt de ketens energetisch los. Het is voor hem echter niet genoeg om zichzelf van zijn last te bevrijden. Ik vraag: wie heeft er baat bij in dit leven dat jij die last nog steeds draagt? Uiteindelijk lukt het om de last van zich af te gooien, cliënt voelt dat het lichaam volstroomt met licht en energie. De zwaarte in de benen is weg, cliënt kan zijn benen weer gebruiken.