Een kind in de middeleeuwen staat te midden van de menigte te kijken naar de brandstapel. Hij weet dat er straks iemand verbrand wordt en dat doet hem veel verdriet. Wanhopig probeert hij de menigte ervan te overtuigen dat het fout is om mensen te verbranden. Ieder mens verdient te leven, ieder mens verdient het om zichzelf te mogen zijn, om erkend te worden in wie hij of zij is. Zijn roep om de veroordeling te stoppen wordt gesmoord door het geschreeuw van de mensen om hem heen. Een grote man stapt naar voren en neemt het woord. Dat betekent dat het vonnis voltrokken wordt en het spektakel gaat beginnen. De wanhoop en het verdriet van het kind nemen toe. Hij probeert de grote man op andere gedachten te brengen, maar die duwt hem als een stuk vuil aan de kant. De mensen om hem heen lachen hem uit om hem vervolgens te negeren. Hij voelt zich helemaal alleen en ervaart dat hij geen stem heeft. Hij wordt niet gehoord, hij wordt beschimpt. Hij is uitschot. Het enige wat hij nog kan doen is weglopen van de vijandige mensen.
Dit is een ervaring van een van mijn cliënten in een vorig leven. De klacht waarmee deze cliënt bij mij kwam was dat hij zich heel erg ongemakkelijk voelde te midden van zijn teamleden. Het gevoel om altijd op zijn hoede te moeten zijn vrat energie. Hij had het gevoel de controle te verliezen. Om zijn angst te overwinnen en zich te laten gelden pakte hij zijn medewerkers veel te hard aan. “Ze moeten naar me luisteren anders gaat het fout”. En “ik pak ze”.
Natuurlijk maakte hij zich met deze aanpak niet geliefd en zijn leidinggevende sprak hem erop aan. Hij was bang zijn baan te verliezen. Hij wist niet waardoor zijn controledwang werd veroorzaakt en hij slaagde er niet in om zichzelf gerust te stellen en zijn gedrag te veranderen.
Met deze kwestie kwam hij bij mij in de praktijk. Zou regressietherapie hem kunnen helpen?
Toen wij het vorig leven hadden doorgewerkt zag hij de koppeling met het huidig leven. Zijn teamleden stonden voor de menigte in de middeleeuwen, de leidinggevende voor de grote man die het oordeel uitsprak. De kwartjes vielen en de grauwheid die hij ervaarde veranderde in licht. De ontlading was groot. Er viel een last van zijn schouders.