Back to the future?

In de ‘Back to the future’ films met Michael J. Fox uit de jaren tachtig van de vorige eeuw gaat het over het veranderen van het verleden om in het heden een beter leven te hebben. Met een machine die sneller gaat dan de tijd kom je in het tijdperk waar je moet ingrijpen om bepaalde gebeurtenissen te veranderen. Fictie, maar erg leuk om naar te kijken. Vooral om het resultaat dat er voor de hoofdpersoon mee wordt bereikt. Namelijk een beter leven.

Dat is precies wat we met regressietherapie doen, een beter leven creëren, maar dan in het echt. We kunnen het heden beter maken door inzicht te krijgen in gebeurtenissen in het verleden. Hoe? Met het ophalen van informatie die cliënt onbewust heeft opgeslagen in zijn systeem.

Klinkt dit onwaarschijnlijk? De praktijk wijst het tegendeel uit.

Wat te denken van de studente die – sinds zij op kamers woont – stokongelukkig is met haar leven. Ze voelt een onverklaarbaar verdriet en gemis. Het leven hoeft van haar niet meer. Onbegrijpelijk, want ze heeft alles. Lieve ouders en zus, veel vrienden, interessante studie.

In een sessie gaan we terug in de tijd. We komen terecht in de baarmoeder. Daar blijkt dat er twee baby’s zijn. Uit de sessie blijkt dat deze twee zielen hebben besloten samen te incarneren, waarbij de één mijn cliënt helpt om de stap naar de aarde te zetten. Mijn cliënt durfde niet alleen en had een zetje nodig. Als dat is gelukt – is de afspraak – gaat de ziel van de tweelingbroer terug naar de kosmos. De vrucht wordt afgedreven. Moeder denkt dat ze een miskraam heeft en is hier heel verdrietig over. Vele weken later ontdekt ze dat ze (opnieuw) zwanger is.

De impact van deze situatie op mijn cliënt is drieledig:

In de baarmoeder ervaart zij het verlies van de ziel van haar tweelingbroertje. Ook ervaart zij  het verdriet van moeder over de miskraam. Moeder heeft geen vermoeden dat er nog een kindje in de buik zit. Client ervaart daardoor het gevoel niet te worden gekend door moeder. Een opeenstapeling van verdriet, verlatenheid en ongekend zijn stapelen zich op in de lichaamscellen van het kindje dat geboren wordt. Deze gevoelens worden getriggerd als mijn cliënt als jonge studente alleen op kamers gaat in een vreemde omgeving.

In de sessie werken wij dit door. Ten eerste door het herbeleven van het verdriet van moeder. Deze gevoelens worden teruggeplaatst naar de periode in de baarmoeder en door cliënt bewust teruggegeven aan moeder, waardoor mijn cliënt ze los kan laten. Ten tweede wordt cliënt duidelijk dat moeder er geen erg in heeft dat ze nog zwanger is. Zodra ze merkt dat er een ander kindje onderweg is, ervaart cliënt dat moeder dolblij is met haar geboorte. Ten derde wordt er energetisch contact gelegd met de ziel van het tweelingbroertje. Deze vertelt aan cliënt dat zij verder moet met haar leven, dat ze zich moet richten op het hier en nu, de liefdevolle ouders en de zus, haar vrienden, die allemaal veel van haar houden. Client heeft inzicht gekregen waar haar gevoelens van verdriet en gemis vandaan komen. Zij is blij met de mededeling van haar tweelingbroer dat deze er energetisch voor haar altijd zal zijn.

Een tijdje na de sessie krijg ik vrolijke en blije berichten van mijn cliënt. Het gaat goed met haar studie en ze geniet met volle teugen van haar (studenten)leven.

Blog: Anneke de Koning